Charaktery 1/2004
Z Katalog.Czasopism.pl
Przejdź do Charaktery lub Spisy treści 2004
ŻYCIE TRAFIONE W CEL. Od podjęcia decyzji do działania wiedzie daleka i wcale niełatwa droga. Aby ją przebyć, trzeba mieć motywację, plan, wytrwałość – po prostu musi się chcieć. Można próbować samemu, ale czasem niezbędne jest wsparcie i pomoc kogoś, kto potrafi pomóc skorygować wyznaczone cele, pokazać nowe i zaplanować działania wiodące do ich osiągnięcia – tłumaczy MAREK WOSIŃSKI.
CZEGO CHCĘ, CO MUSZĘ. Cele są doraźne, średnioterminowe albo strategiczne. Te pierwsze porządkują nam życie codzienne. Dzięki tym drugim wiemy, co nam się opłaca. A trzecie mówią, o co nam tak naprawdę chodzi – pisze MARIA KRÓL-FIJEWSKA.
KTO MA CEL, TEMU DOBRZE. Dobrze jest mieć cel w życiu. Poprawia to samopoczucie, podnosi samoocenę, daje poczucie sensu życia – twierdzi ROMAN CIEŚLAK.
CIĄGLE KTOŚ MNIE POUCZA. Młodzież musi mieć własne cele życiowe, choćby nawet były mało realne. To naturalny etap rozwoju – przekonują ANNA OLESZKOWICZ i OLGA BĄK.
PRACA DZIĘKI PRACY. Utrata stanowiska i przywilejów wcale nie musi być tragedią – zapewnia EWA GER.
GLOBALNA PSYCHIKA. Czy Internet daje psychologom nowe możliwości badań? Dlaczego w sieci niektórzy z nas stają się bardziej otwarci niż w rzeczywistości? Odpowiada ADAM JOINSON.
GRA W ŚWIAT. Gry fabularne pomagają nabrać pewności siebie, zrozumieć własne zachowania, nawiązywać kontakty z innymi. Ale mogą też być formą ucieczki od problemów i stresów, od odpowiedzialności za swoje życie – uważa ELŻBIETA CHMIELNICKA-KUTER.
NA POCZĄTKU BYŁA CIEKAWOŚĆ. Zaciekawienie nowością to jedno z podstawowych pierwotnych zachowań. Czasem jednak nowość budzi lęk – pisze WOJCIECH PISULA.
DOBRE POSTANOWIENIA NA NOWY ROK. Nowy Rok sprzyja planowaniu zmian. HANNA HAMER podpowiada, jak takie planowanie przeprowadzić.
O WYŻSZOŚCI STAROŚCI. Starość podsuwa takie cele życiowe i takie możliwości rozwoju, jakich próżno szukać we wcześniejszych etapach życia – przekonuje ANETA ŁOSIEWICZ.
NUDA PRZYCHODZI, KIEDY CHCE. Na to, jak często i mocno się nudzimy, nie mamy właściwie żadnego wpływu – twierdzi MAGDALENA PITALA.
MÓJ PRZYJACIEL STAŚ. ZUZANNA KORDZIŃSKA opowiada o swojej pracy z 9-letnim Stasiem mającym zespół Downa.
WOJNA NIE MA KOŃCA. Żołnierzom uczestniczącym w wojnie bardzo trudno wrócić do normalnego życia. Równie trudno jednak znaleźć dobry sposób, który by im to umożliwił – pisze KRZYSZTOF SZYMBORSKI.
LĘKI WOJENNE. Stres związany ze strachem i poczuciem zagrożenia życia dotyka wszystkich żołnierzy walczących na wojnie – dowodzi RAFAŁ WOCHNA.
CORAZ CICHSZE SUMIENIE. Mitom, sądom i powszechnym przekonaniom dotyczącym sumienia przygląda się BOGDAN WOJCISZKE.
ZASTĘPCZA REWOLUCJA. Wzrost przestępczości agresywnej wcale nie wiąże się ze wzrostem biedy – udowadnia LUCYNA KIRWIL.
BOLESNY IDEAŁ. Perfekcjoniści cierpią na depresję i zaburzenia trawienia. A to dlatego, że ciągle są niezadowoleni z tego, co zrobili – przekonuje MICHAŁ PARZUCHOWSKI.
ROZMOWA W PARU ODSŁONACH. JOANNA HEIDTMAN wyjaśnia, czego można się spodziewać w czasie rozmowy kwalifikacyjnej.
W ŚWIETLE NADZIEI. Nadzieja była i jest potrzebna człowiekowi, niezależnie od tego, jak on ją rozumie. Bez niej nie można żyć – mówi ksiądz JAN PAŁYGA.
JĘZYK I JEGO ZNAWCY. JERZY BRALCZYK zastanawia się nad znaczeniami słowa „cel”, a PAWEŁ NOWAK przygląda się spooneryzmom.
SŁOWA, OBRAZY, DŹWIĘKI. PIOTR TOCZYSKI jest pod wrażeniem „Złota Renu”, MAŁGORZATA WIRECKA roztrząsa zawiłości polityki płci w małżeństwie, zaś BRONISŁAW MAJ interpretuje wiersz Roberta Frosta.
WILCZE DZIECI. CEZARY W. DOMAŃSKI przypomina przypadki dzieci, które wychowywały się bez ludzi.